Bij de sluitingsceremonie van de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro droeg wielrenster Alyda Norbruis de Nederlandse vlag. Chef de Mission André Cats noemde haar een ‘sporter met een grote drive en een ijzersterk karakter’ en ‘een ware ambassadeur van de paralympische sport. Het tekent de sportvrouw Norbruis. No nonsense, maar niet van haar doel af te krijgen. En een inzet en uithoudingsvermogen die zijn weerga niet kent.
Achttien keer werd ze al Nederlands kampioen, maar liefst tien keer wereldkampioen, op de Spelen in Londen behaalde ze zilver en in Rio twee maal een gouden en een bronzen plak en met de spelen van Tokyo behaalde ze nog een keer zilver.
Maar wat komt er allemaal bij kijken om als paralympische sporter op dit hoogste niveau te functioneren. Welke belemmeringen kom je tegen en wat zijn de mogelijkheden. Het verhaal van Alyda is uitzonderlijk en kenmerkend: iemand die het beste uit zichzelf en uit haar leven haalt ondanks eventuele beperkingen.
Door een hersenbloeding na haar geboorte is Alyda linkszijdig spastisch en deels verlamd. Nog voor het wielrennen werkte Alyda aan haar Paralympische droom. Na altijd gekorfbald te hebben in Ureterp, diende zich de kans aan om aan alpineskiën te gaan doen. Ze haalde in deze sport de nationale selectie en kon zich plaatsen voor de Spelen van Vancouver 2010.
In 2011 vond Alyda de fiets. En de fiets bleek het ook goed met haar te kunnen vinden. Bondscoach Eelke van der Wal gaf haar een kans om zich te bewijzen en ze greep deze kans met beide handen aan. Na een paar maanden mocht ze bij wijze van test meedoen aan het WK in Denemarken. Een 5e plaats was het resultaat.
Op de baan bleek pas echt waar haar kracht lag. Explosief uit de startmachine en 500 meter voluit trappen. In Los Angeles 2012 nam Alyda voor het eerst deel aan het WK baan. De 500 meter tijdrit wist ze te winnen, de 3 kilometer achtervolging bracht haar naar zilver.
De carrière ontwikkelde zich razendsnel. Vanuit het niets was daar de kans om toch die begeerde Paralympics te behalen. London2012 werd daarmee een droom die uitkwam. Op wilskracht perste Alyda in de 500 meter tijdrit alles uit haar lijf, hetgeen resulteerde in een zilveren plak.
Na Londen begon haar carrière eigenlijk pas echt. Volwaardige trainingsprogramma’s werden gebouwd om te kunnen pieken op de jaarlijkse WK’s. Eind 2015 stond de teller op liefst 6 wereldtitels en nog meer nationale titels. In Rio kon Alyda haar droom pas echt goed realiseren. Fit aan de start was ze in staat liefst twee titels (tijdrit weg, tijdrit baan) in de wacht te slepen en tevens brons (achtervolging baan) te bemachtigen.
Alyda Norbruis heeft een inspirerend verhaal dat zij op openhartige wijze vertelt. Ze heeft een uniek levensverhaal wat haar heeft gebracht tot goud. Alyda vertelt hoe zij omging met tegenslagen, over lessen die je kunt halen uit haar verhaal. Hoe je moet kijken naar mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Verder geeft Alyda een inkijk verder dan de achterkant van een medaille.
