Kijkje in het leven van … Tessa Veldhuis
In onze rubriek ‘een kijkje in het leven van’ stellen we een aantal vragen over het leven van een van onze sprekers. Dit keer is dat voormalig Rugby Sevens international Tessa Veldhuis. Tessa begon op haar negentiende pas met rugby, maar veroverde binnen twee jaar al haar plekje in het nationale team.
Na eerst jaren lang te hebben geturnd, wilde Tessa een teamsport proberen die wat anders was dan de gebruikelijke sporten, namelijk rugby. Bij AAC in Amsterdam kon ze hier terecht bij de vrouwen, dus is ze daar op negentienjarige leeftijd begonnen. “Ik ben altijd ook wel een rouwdouwer geweest, ik zat in de klas met alleen maar jongens, dus ik kon wel tegen een stootje”. Het bleek dat Tessa aardig wat talent had en een groot voordeel was dat ze enorm snel was. Ze werd al vrij snel gescout door de coach van het Nederlands team en mocht binnen twee jaar al mee met de eerste wedstrijden. Jarenlang trainde ze 40 uur per week voor de Olympische spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Maar door een ongeluk op het veld belandde ze met een hersenschudding in het ziekenhuis. De boodschap toen ze uiteindelijk wakker werd was snoeihard: einde rugby carrière en geen Olympisch ticket voor de Sevens Ladies.
Wat heb jij de mensen te bieden als spreker?
“Tijdens mijn presentaties vertel ik over de weg naar de Olympische Spelen. En hoe ik ben omgegaan met het moment dat ik wist dat ik moest stoppen met Rugby. Dit gaat in combinatie met erg veel interactie, humor en spanning van het verhaal. Ook is het wel verassing, omdat mensen mij niet snel zien als een rugbyster. Verder spreek ik over diverse thema’s, afhankelijk van de wens van de klant, met ons Olympisch traject ‘als middel’. Tijdens en na de road to Rio heb ik diverse levenslessen geleerd waar iedereen iets uit zou kunnen halen. Dit alles vertel ik op een speelse-, interactieve- en inspirerende manier. Ik ben nu vijf maanden geleden ook trotse moeder geworden van een dochtertje. Het was ook altijd de vraag of dit wel mogelijk was door het rugby incident. En wat doe ik als ze straks tegen mij zegt: “mama, ik wil op rugby”. Dat zijn ook weer onderwerpen waar ik op in ga tijdens mijn presentatie. Daarnaast ben ik door mijn ervaring als presentatrice en verslaggeefster bij verschillende programma’s en sportevenementen ook geschikt als host, dagvoorzitter en dus als presentatrice” Tessa is bijvoorbeeld als presentatrice al naar de spelen van Londen, Rio en Pyongyang geweest. Bij elk evenement zijn de vriendelijke glimlach en de verrassende vragen van Tessa een grote toegevoegde waarde.
Heb je nog andere hobby’s?
Ondanks dat Tessa gestopt is met rugby, zijn er nog genoeg andere dingen waarmee ze zich graag vermaakt. “Ik ben na het Rugby wat minder fysieke sporten gaan beoefenen zoals volleybal. Maar momenteel beoefen ik vooral de hobby ‘moeder zijn’ uit, wat ik echt onwijs leuk vind. Ook geef ik nog twee dagen in de week gymles op een middelbare school en ben daarnaast ook mentor van een brugklas. Ik vind het namelijk heel mooi om mensen te helpen in het leven en om ze net dat zetje te geven wat ze nodig hebben om hun dromen waar te maken. Tot slot vind ik het ook nog eens leuk om gitaar te spelen”.
Welke toekomstdromen heb je nog?
“Dan begin ik even met een cliché en dat is om gezond te blijven. Mensen nemen dit altijd maar voor lief, maar uit eigen ervaring weet ik dat het ook zo anders kan zijn. Op werkgebied hoop ik dat ik met presenteren en het zijn van een dagvoorzitter meer vastigheid kan opbouwen, zodat ik daar wekelijks mee bezig kan zijn. Daarnaast wil ik elke Olympisch Spelen nog gewoon mee gaan, niet als speler dan, maar wederom als presentatrice. Verder hoop ik dat de sport rugby de komende jaren veel populairder gaat worden in Nederland. Het is zonde dat er aan zo’n leuk spelletje zo weinig aandacht wordt besteed door de media. Maar ik denk voordat die aandacht er zal komen, het Nederlands team eerst moet presteren op internationale toernooien. Dit zag je natuurlijk ook bij de voetbalvrouwen.
Tot slot, misschien nog wel mijn belangrijkste droom is om weer helemaal fit te worden. Na een best wel heftige bevalling kan ik na vijf maanden als enige sport nog yoga beoefenen. Rugby zelf zit er helaas niet meer in, maar touch rugby zou als ik fit ben wel een goede optie zijn. Ik kijk er dus enorm naar uit om dat weer te mogen doen.