In 2006 deed Ralph Tuijn samen met zijn broer mee aan de Zeeman Ocean Challenge en vaarde hierbij duizenden kilometers over de oceaan. Een non-stop oversteek van de Stille Oceaan, de grootste op aarde. Halverwege maart 2007 startte hij vanuit Zuid-Amerika in zijn 1300 kilogram wegende roeiboot met driekwart jaar aan voeding aan boord om een poging te doen om als eerste persoon ooit zonder ondersteuning Australië te bereiken.

Hij maakte verschillende avonturen mee zoals het roeien tegen een slapende walvis. De natuurverschijnselen El Niño en La Niña deden hem alles behalve de goede richting opgaan. Zijn voedsel raakte bedorven, de watermaker begaf het en de brandstof raakte uitgeput.  Ralph kneusde ribben, een schouder, zijn heup en brak tanden, maar gaf de moed niet op. Hij liep bloedvergiftiging op, die hij op de juiste manier wist te behandelen vanuit zijn verpleegkundige achtergrond en ontsnapte op het nippertje aan de dood toen het enige vrachtschip dat hij op de oceaan tegen kwam zijn boot nog maar net kon ontwijken. De schipbreuk had hem zoveel vertraging bezorgd dat hij in het orkaanseizoen terecht kwam. Na 201 dagen op zee en 15.000 geroeide kilometers nam hij het besluit om uit te wijken naar de eilandengroep van Fiji. Een wijs besluit. Enkele dagen later kruiste de categorie 4 orkaan Daman met windsnelheden van 275 kilometer per uur zijn route. Deze cycloon had hij in het geval van doorroeien nooit meer kunnen ontwijken en zou het niet op zich zelf overleefd hebben. In mei 2008 werd de tocht aan het einde van het orkaanseizoen vervolgd richting Australië. De resterende 3500 kilometer namen nog 80 dagen in beslag.

In 2015 werd Ralph aangetrokken als schipper van de uiterst snelle oceaanroeiboot “Mrs. Nelson”, een prototype glasfiber-carbon roeiboot met een crew van vijf roeiers die hij in 51 dagen en 17 uur over de Atlantische oceaan navigeerde. Hiermee verbrak hij het oude wereldrecord van 86 dagen en bijna 35 dagen van Europa naar Zuid-Amerika.